Περιπλανώμενος σε δρόμους μοναχικούς από τον κόσμο ξεκομένους, βυθισμένος σε σκεψεις και λάθη του παρελθόντος,

αναμνήσεις που δεν φεύγουν απ' την μνήμη. Πόνος βαρύς, στεναχώρια, θλίψη, δάκρυα. Ο μόνος ήχος στο διάβα σου το βουητό των φύλλων από τα δέντρα, ο ήχος των πουλιών από τις σκουριασμένες πόρτες των παρατημενων κτιρίων. Πόρτες σιδερένιες να τρίζουν στο πέρασμα του ανέμου. Οι φωνές στο μυαλό σου να σου κρατάνε συντροφιά, φωνές ανθρώπων που αγάπησες και χάθηκαν ξαφνικά από την ζωή σου. Κάθε βήμα στεναγμός, κάθε δάκρυ και λιμνούλα που καταφέρνει να σβήσει τα βήματα σου χάνοντας κάθε σημάδι και ελπίδα για επιστροφή......   
                                                                                                               Angel_eyes