Όχι αγάπη μoυ, δε θα πάθω εγώ το κακό εγκεφαλικό γιατί σ' έχω κρεμασμένο να μοστράρεις στο σαλόνι και το αδελφάκι σου στη κρεβατοκάμαρα μου , όχι.

 Αρκετά βάσανα έχω … εφορίες,  δόσεις,  φέσια από δω, φέσια από εκεί. Ένα δόντι έφτιαξα
και με τα λεφτά που πλήρωσα ο οδοντίατρος έβαλε μπροστά οικοδομή στη μαγευτική Λούτσα … (μακριά από μας ) Στο οικόπεδο που πήρε προίκα απ' τη γυναίκα του. Ε, φτάνουν αυτά, δε θα έχω και τους καθρέφτες να με βασανίζουν …είναι απλό!
Περνάς από δίπλα τους, τους κοιτάς για λίγο λοξά και τους λες …όχι δε σε πιστεύω, πάλι ψέματα  λες ... Εγώ δεν είμαι έτσι, αυτό το είδωλο είναι αλληνής … και καθάρισες. Τέλος, τον αποκαθηλώνεις.
Τον διαψεύδω  ... αμέ,  σιγά μη πεθάνω. Δε λέω, κάνω την προσπάθεια  μου, πήγα και σε διαιτολόγο. Αλλά, την κάνω με το δικό μου τρόπο. Διότι ποιος ξέρει καλύτερα τον εαυτό σου από σένα; Πήρα λοιπόν το πρόγραμμα της διατροφής και το προσάρμοσα...
Οπού έλεγε φασολάκια σκέτα ένα φλιτζάνι, το αντικαθιστούσα μ' ένα φλιτζάνι λαχανικά πάλι, αλλά με λίγο λουκανικάκι ... να νοστιμίζει λιγάκι ‘’στυλ’’ σπετσοφάι. Μη φανταστείτε  λάδια και πιπέρια και μπαχάρια … όχι καλέ διαίτης λουκανικάκι. Διότι το βραστό φασόλι δε κατεβαίνει εύκολα φίλες μου …και οπού είχε ένα γιαουρτάκι 0% , επειδή ήταν σαν νερό που είχε κόψει και ξίνιζε ...  το έκανα 2% με λίγο μελάκι … και βέβαια μια φόρα τη βδομάδα ειχα δώσει στον εαυτό μου ελευθέρας βοσκής και λίγο  θερμιδοφορτωμένη  μέρα … λίγο όμως...
Δε γινότανε να μη φάω και εγώ ένα, δύο, τρία κομμάτια πίτσα σαν άνθρωπος όταν βγαίναμε με την παρέα … διότι ειχα απέναντι μου τη Ρο και τη Σάι, φίλες, οι οποίες τρώνε και χαίρεσαι να τις βλέπεις και φαγωμένη να είσαι σου ανοίγει η όρεξη όταν τρώνε και ξανά τρως.
Ω ναι, δε θα πάθω εγω το ψυχολογικό  πρόβλημα για μερικά κιλά παραπάνω. Δηλαδή, για αρκετά εδώ που τα λέμε και μη βγει πάρα όξω … Εμένα με βοήθησε μια φίλη, να είναι καλά  οπού βρίσκεται. Του Ισαάκ και του Αβραάμ τα καλά να χει κι ας είμαι άθρησκη.
-Η ζωή, μου λέει, ταμπού μου δεν έχει νόημα χωρίς το όνειρο και το παραμύθι, έτσι νοιώθουμε άνθρωποι.
-Και αυτό με τη δίαιτα που κολάει; τη ρωτάω.
-Θα φτάσουμε κι εκεί, μου λέει, κοντά είμαστε. Φαντάσου, μου λέει, ότι είσαι ήρωας ενός παραμυθιού.
-Να τα! σκέφτομαι,φτάσαμε ...
-Ποιος νομίζεις ότι θα σου ταίριαζε;
-Η μάνα του ντάμπο.
-Του ελέφαντά;;;;
-Ναι, αλλά η μάνα.
-Είσαι καλά; μου λέει, για παραμύθι είπαμε ... ακόμη κι εκεί, θα κουβαλάς τα κιλά σου;
-Και που να τα αφήσω;
-Πίσω απ' τον καναπέ, μες την αποθήκη, βάλτα στο πατάρι έστω... Αγνόησε αυτό που νομίζεις ότι είσαι και γίνε αυτό που σου ταιριάζει.
-Μα δε νομίζω να είμαι δα πρωτοξάδελφη του Αστερίξ, να βλέπουμε την αλήθεια .
-Σε παρακαλώ, μου λέει, διάλεξε κάτι της προκοπής και πίστεψε το!Να βάλεις λίγο χαρά στη ζωή σου … Σ' αφήνω να διαλέξεις όποια θέλεις ηρωίδα…
-Χμμμμ, διάλεξα! Την κακιά μάγισσα, αυτήν την ξερογκαγκάρο, την ψηλή, λεπτή, με το μαύρο φόρεμα ... αυτή!
-Και ποια θα μαγεύεις κακιά  μάγισσα; με ερωτάει.
-Τις αδύνατες … θα τις φορτώνω με το  γεια σας, καμιά δεκαριά κιλά να ομορφύνουν…
Έτσι έκανα και έγινα θεάρα, μάγισσα,δίμετρη και λεβεντόκορμη και χωρίς διατροφή….


                              Ζάιρα Μαντού